En uygun tatillere ben çıkıyorum. En sağlıklı bowl’u ben yiyorum. En yeterli yogayı ben yapıyorum. Benim gurum senin gurundan daha güzel. Senden daha çok kendimin farkındayım, ne istediğimi, kim olduğumu senden daha yeterli biliyorum. Senden daha alçakgönüllüyüm. Kusurlarımı senden daha çok kabullendim. Kendimi senin kendini sevdiğinden daha çok seviyorum. Merhaba, ben 2020 yılından bir toplumsal medya kullanıcısıyım. En hakikat tercihleri yaptığımı Instagram’dan paylaşmak hobilerim ortasında. Yoga yapıyormuş üzere davranıyorum, derdim en havalı pozu yakalamak. Şenlikte ödül almış o sineması izlemedim, ancak sinemadan bir kare ve replik paylaşayım. Farkındalığım o denli yüksek ki, dudaklarımın en dolgun göründüğü açıdan bir selfie paylaşıp altına Budist bir deyiş yazıyorum. Gerçek bir ilham kaynağıyım. Mıyım? Sahi kimi kandırıyorum?
Geçtiğimiz 10 yılı şekillendiren ve sözlükte kendilerine yer edinen sözler var. 2012’de “hashtag” sözü Oxford sözlüğüne girdi. 2013’te FOMO (fear of missing out) yani bir şeyi kaçırma, bir şeyden geri kalma korkusu. 2015’te “emoji”ler bağlantı kurma biçimimizi güzelce değiştirdi ve yılın en çok kullanılan sözü seçildi. Hislerimizle bu kadar haşır neşir olmaya tam bu noktada başlamış olabiliriz. Sonrasında “athleisure” 2016’nın en çok kullanılan sözü oldu. Hatırlayın bir sweatshirt’ün satış fiyatı tam da o devirlerde ortalama 100 dolara çıktı. Böylelikle hislerimizden sonra konfor birinci önceliğimiz oldu. Sırada tüm bunları birleştirerek, kendi akıl ve ruh sıhhatimiz için yaptığımız mistik seyahatler ortaya çıktı ve 2017’de en çok “glamping” sözü söylem edildi. Glamour ve camping sözlerinin birleşmesiyle biz de zihin, vücut, ruhumuzu birleştireceğimize inandık. Kendimizi keşfetmek için yaptığımız spiritüel, lüks fakat bohem seyahatler başladı. Takvimler 2019’u gösterdiğinde iddia edin en çok hangi kelimeyi kullandık? Self-love / self-care.
Kişisel ve duygusal gereksinimlerinin ziyadesiyle farkında olan milleniyaller, hayatlarını yaşayış biçimlerini büsbütün kendi isteklerine doğrulttular. Ve kendilerinden evvelki bütün kuşaklardan daha fazla ferdî gelişimlerine kafayı taktılar. Beslenme planları, spor rutinleri, meditasyon app’leri… Organik pazara gitmek, kolay bir mum satın almak, pencereler açık araba kullanarak rüzgarı hissetmek… Hepsi self-care dünyasının bir modülü. Geçtiğimiz yıl bu sanayiye 10 milyon dolar harcanmış. Bu kadar ferdî gelişim ve öz sevgiden sonra umarım bu kuşak, insan ırkının mental sıhhatini bir üst düzeye çıkarır. Yoksa Gwyneth Paltrow’ın çıkardığı vajina kokulu mum eşliğinde (evet bu türlü bir mum çıkardı), Thich Nhat Hanh’ın kitaplarını okumaktan ileriye gidemeyiz. Bu esnada ben bu yazıyı yazarken Instagram’da 23 milyon self-care hashtag’i var. Fizikî, mental ya da duygusal olarak kendimize baktığımızı kanıtlayan fotoğraflar.
BİR TERAPİ ARACI OLARAK DİJİTAL NARSİSTLİK
İronik olan asıl tatmini self-care’in değil, alınan like’ların yaşatıyor olması. Zen olmak uğruna, kolektif bir gerilim çekiyoruz. Daima kalbinizin ne söylediğini duymaya çalışmak, en düzgün tercihleri yaptığınızı diğerlerine kanıtlamak önemli efor gerektiriyor. Ve tüm bu gayretin sonunda kendinizi tatmin olmuş ve güçlü hissedeceğinize güçsüz ve yetersiz hissediyorsunuz. İşin komik yanı kendinizi sevmeyi bir Intagram influencer’ından öğrenemezsiniz. Bu büsbütün mono bir bağlantı. Kuralları kolay. Yanlışlarınla yüzleş, kendini kabullen. Olduğun üzere ol, diğerlerinin seni görmesini istediğin formda değil. Sen kimsin? Gerçek senle ne kadar yüzleşebiliyorsun? Sandığın kişi olmaktan uzak olsan da aynadaki yansımanla ne kadar barışıksın? “Self-care insanın kendisinin daha uygun bir versiyonunu yaratmasına neden oluyor. Böylelikle diğer insanlara da dokunabilir ve onların düzgünlüğü için bir şeyler yapabilirsiniz” diyor New Yorklu psikolog Maria Baratta. Kolektif gerilimi azaltarak, müspet bir tesir yaratmak sonuncu sonuç olmalı. “Narsisizm kendini her şeyin ötesine koymak demektir, yalnızca kendine fayda sağlarsın, diğerlerine değil. Dünya artık bu türlü bir yer değil.” Emel hayatınızdaki gerilimi azaltıp, zihin ve vücut olarak optimum fonksiyonelliğe erişmek. Altında self-care hashtag’i olan bir fotoğraf paylaşarak bunu sağlayamıyoruz. Terapi seansımızı şu sorularla sonlandırıyorum. Self-care bir Instagram hashtag’inden öteye geçebilir mi? Yarın sabah uyandığımda toplumsal medya diye bir şey olmadığında tekrar de kendimi sever miyim? Pekala ya her şeyin ötesinde bu sevgiyi ve öz bakımı oburlarının faydasına dönüştürebilir miyim?
KOLEKTİF DÜZGÜNLÜK HALİ
Kendi ferdî gelişimini tamamlayıp, diğerlerine yardım etmek ve kolektif zen ruhunu yakalamak yeni kuşağın maksatlarından biri. Zira dünyada bir bencil şahsa daha gereksinim yok.
YAZI: SERLİ GAZER BOYACI
ELLE Şubat sayısından alınmıştır.
