Onunla birinci sefer karşılaşıyorum, onun da ELLE mecmuasıyla birinci buluşması bu, münasebetiyle çok heyecanlı. Lakin Neslihan Atagül Doğulu yalnızca hayatındaki birincilerle ilgili değil, her şeye heyecan, coşku ve sevgiyle yaklaşıyor. İçi içine sığmıyor, benimle karşılaştığı için, bu röportajı yazılı değil de karşılıklı sohbet havasında yaptığımız için, oyunculuğu için, hayalindeki roller için, sahip oldukları için…
Şöyle aktarıyor heyecanlarını: “Güzel şeyler yapmaya niyetlenmek, toplumun ve ülkemin hayrına bir hizmette bulunmak, üstlenmek istediğim toplumsal sorumluluklar, söylediklerim ve yaptıklarımla beni izleyen gençlerin hayatlarına dokunabilmek. Ağzımızdan çıkanları tahminen bin kişi duyar lakin söylenenler verdikleri iletiyle yalnızca tek şahsa dokunur. İşte tek bir bireye dokunabilmek beni çok heyecanlandırıyor.”
Neslihan Atagül Doğulu ile buluşmadan evvel, hepimizin bir birinci buluşma öncesi sahip olduğu olumlu ya da olumsuz kanılar üzere benim de aklımda birtakım fikirler, hisler vardı. Klişe bulabilirsiniz lakin karşılaştığımızda onu daha öncesinden tanıyor üzere hissettim, bizden biri üzere, bir arkadaşımın kızı ya da uzun vakittir görmediğim bir akraba… Ona, güya büyümesine tanıklık etmiş, çocukluğunu görmüş bir abla üzere davranmamda, birinci dizisi Yaprak Dökümü’nün, benim de bu diziyle büyümüş ya da gençlik yıllarımı geçirmiş olmamın hissesi var.
Yaprak Dökümü’nde dört yıl, dört dönem Neslihan Atagül Doğulu’yu yakından görüp tanımış sonra, uzun bir ortanın akabinde bu röportaj ve kapak çekimi vesilesiyle tekrar yan yana gelmiş üzere hissediyorum. Konuştukça ve onunla sohbet ettikçe de birinci izlenimlerimde ne kadar haklı olduğumu fark ediyorum.
Sıcakkanlı, sempatik, muhakkak mütevazı, hayata aşkla sarılan, hassas ve Yaprak Dökümü’nde canlandırdığı 14 yaşındaki o genç kızın çocuksuluğunu içinde taşıyan başarılı bir oyuncuyla karşı karşıyayım.
OYUNCULUK VE TARİFSİZ DUYGULAR
Henüz çok küçükken babasıyla bir gün sinema izlerken karar vermiş oyuncu olmaya. 13 yaşına geldiğinde de bu kararını uygulamak üzere tek başına bir ajansı arayıp, oraya kaydolmuş: “Ajansı aradıktan sonra annemle konuştuğumu, ona nasıl bir yol izlememiz gerektiğini anlattığımı hatırlıyorum. Ona, ‘Anne, oyuncu olmak istiyorum ve geç kalmaktan korkuyorum’ demiştim. Annem ve ailem 13 yaşındaki bir kız çocuğunun kelamına güvendi ve bana her daim takviye oldu. Ben de inanç duymayı onlardan, onların bana yaşattığı sevgiden öğrendim.”
14 yaşında girip 18’inde çıktığı Yaprak Dökümü’nün onun için bir okul, inanılmaz bir tecrübe olduğunu aktarıyor. Pekala o vakitler bugünkü pozisyonunu hayal ediyor muydu sanki? “Hep bir şeyler yapmak, yaptığım şeyin üstüne koymak, oyunculuğumu, potansiyelimi insanlara göstermek istiyordum ancak asla şöhretin hayalini kurmadım.”
Neslihan Atagül Doğulu’yu en son Taban dizisinde, ondan evvel de Burak Özçivit’le başrolleri paylaştığı Kara Sevda’da izledik. Kara Sevda ile ilgili hislerini şöyle anlatıyor: “Kariyerimde sahiden çok değerli bir diziydi. Ben o işte, hayatla ilgili ne yapılması ve ne yapılmaması gerektiğini öğrendim, çok şey kattım kendime. Kara Sevda benim için bir imtihandı ve ben bu imtihanı geçtim. Bunun için de memnun ve sevinçliyim.”
En büyük heyecanlarından, tutkularından biri oyunculuk: “Bir karakteri çok uygun canlandırmak için ona hak vermem gerekiyor. Hak vermezsem hiçbir şey yapamam. Karaktere inanmam lazım ki o rolü güzel yorumlayabileyim. Bir karaktere hayat verirken yok oluşu yaşıyorum. Bu planlanmadan gelen bir his… Benliğin ortadan çıkması ve yalnızca o olma hali. Neslihan ortadan çekiliyor ve yalnızca vücudunu kullanıyor. İşte ortadan çekildiğimde ve yok olduğumda hissettiklerim tarife sığmaz şeyler. Ve tam da bu tarifsiz hisler için oyunculuk yapıyorum. Takdir edilmek, beğenilmek, seyircinin canlandırdığım karakterleri unutmaması çok hoş. Gece başımı yastığa koyduğumda ‘Oh’ demek muazzam bir his.”
“KENDİMİ KEŞFEDİYOR, KAYGILARIMLA YÜZLEŞİYORUM”
Neslihan’la sohbet ederken kendimi akışa ve onun hislerine bırakıyorum. Arka arda soru sorduğum, onun da daima proje, iş ve yapacaklarını saydığı klasik ya da beklenen bir röportajdan öte Neslihan’ın beni ve hasebiyle siz okurları kendi yoluna, ömür ideolojisine dahil etme tecrübesi diyebiliriz buna. Kendini keşfetme seyahatinde yaşadıklarını şöyle paylaşıyor: “İç seyahatimde olmak beni çok heyecanlandırıyor. Son vakitlerde derinlere daldım ve hiçbir şeyden kaçmamaya çalışıyorum. Aslında çok düşünür, daima vicdanıma soru sorar ve kendimle yüzleşirdim fakat artık Neslihan’a karşı daha acımasız yaklaşıyor, ‘Otur bakalım anlat Neslihan ne yapıyorsun?’ diyorum. Bu kademede cüret çok kıymetli. İlahlar Okulu’nun muharriri Stefano d’Anna’nın bir kelamı var: ‘Korku kapıyı çaldığında yürek kapıyı açmış ve bakmış ki hiçbir şey yok karşısında.’ Ne hoş kelam… Ben de kaygılarımı atlatmaya, onların üzerine gitmeye ve onlarla yüzleşmeye uğraşıyorum. Travmalarımın peşine düşüyorum. Ve böylelikle hayat yolumu buluyorum ya da yol beni buluyor.”
DOĞANIN GÜCÜ
Ben Neslihan’ın yolunda sadeliğin, saf sevginin ve tabiatla iç içe kolay bir hayatın ne kadar değerli olduğunu hissettim. O yolunda yürüdükçe ve kendini keşfettikçe küçük şeylerin ehemmiyetini daha uygun kavrıyor, hayatla yalın ve barışık bir bağ kuruyor: “Bence her şeyi çok fazla büyütüyor ve zorlaştırıyoruz. Olayları dramatize ediyoruz. Hayatla ilgili his bağımlılıklarımız var, olumlu ya da olumsuz, daima onlar dan besleniyor ve onları gündeme getiriyoruz. Bir şeyi sevgiyle yapmalı, elimizdeki işe isteyerek sarılmalıyız, ki bu da aslında tutkuyu getiriyor. Örneğin ben bu röportaja gelirken sevdiğim bir gömleğimi giyindim, küpelerimi taktım, kısaca özendim. Sen de birebirini yapmışsın. Bana bir ışık yakmışsın. Meğer ki bir eşofmanla da gelebilirdim, aslında bir ehemmiyeti yok, o denli de olabilirdi lakin olmadı.
Öncelikle kendimize kıymet veriyor, kendimizi seviyor, hürmet duyuyor ve akabinde da karşımızdakine birebir hislerle yaklaşıyoruz. Sevgi ve hürmet bu türlü bir şey…”
Doğayla olan bağında de tıpkı sadelik, sevgi ve yalınlık göze çarpıyor: “Doğaya yakın olmak bana özümü hatırlatıyor, ay ışığından gölgemin düşmesi beni inanılmaz neşelendiriyor; güya dünyanın yuvarlak olduğunu ben tekrar kanıtlamış üzere hissediyorum. Gökyüzüne baktığımda yıldızları görmek, gece karanlığını Ay’ın aydınlatması, benim için muazzam hisler. Biz Kadir’le (Doğulu) karavanla seyahat etmeyi çok seviyoruz. Artık seninle konuşurken şunu hatırlıyorum: Yayladayız ve hiç kimse yok, karavan, ateş, iki köpeğim, sevgilim, ben ve göl var. Ay o denli bir ay ki her yeri görebiliyorsunuz… Hayatın manasını kavrıyorum. O gece yattım ve gökyüzüne bakarken Kadir’e şöyle dedim: ‘Kadir beni buradan kaldır yoksa delireceğim.’ O hoşluk sanırım bana, bünyeme fazla gelmişti.” Tabiatla iç içe olmak, tabiatla bütünleşmek, Neslihan’ın kendini keşfetme yolunu aydınlatıyor, hayata farklı bir gözle bakmasına, sadeliğin mucizesine inanmasına imkan sağlıyor: “Doğanın içinde yaşamayı seviyorum o yüzden de kentin göbeğinde oturmayı tercih etmiyorum. Lakin bu, insanlardan uzak durduğum manasına gelmiyor. Tam aksine daha fazla toplumsallaşıyor, kent merkezine gidiyorum. Yalnızca ağaçları görmeyi, bülbülün sesini ve köpek havlamalarını duymayı, horozun sesiyle uyanmayı seviyorum. Bunlar bana güzel geliyor.”
POLAROID İLE ÖTESİNİ GÖR
Doğa sevgisi, kendini keşfetme seyahati, hayatın manası derken, derin bir sohbete kendimizi kaptırmışken Neslihan Atagül Doğulu’yla buluşmamıza asıl vesile olan mevzuya lakin sıra geliyor.
İtalya’nın ikonik gözlük markası Polaroid Eyewear’le işbirliği yapan Neslihan Atagül Doğulu ve eşi Kadir Doğulu, Tamer Yılmaz’ın çektiği, markanın tasarım anlayışını da yansıtan çok renkli ve eğlenceli bir kampanyaya imza attılar. Çift, Polaroid Eyewear’in Türkiye’deki birinci marka yüzü. Neslihan kampanyayla ilgili heyecanını gizlemiyor: “Teklif bize geldiğinde çok keyifli olduk. Fatih Harbiye dizisinden beri ikimiz birebir işte bulunmamıştık. Kadir’le yan yana çalışmak, yıllardır tanıdığım Tamer ağabeyin (Yılmaz) fotoğraflarımızı çekmesi fevkaladeydi. Sonuç çok eğlenceli ve güç dolu oldu. Bu ortada, benim zati bir gözlük koleksiyonum var. Gözlerim ışığa karşı çok hassas olduğundan yaz, kış güneş gözlüğü kullanırım. Model tercihim yok, bazen angel eyes, bazen de küçük modelleri seviyorum. Hasebiyle kampanya, biçimime ve alışkanlıklarıma çok uygun.” Markanın maceraperest ruhu kampanyanın #ötesinigör motto’suyla lisana getiriliyor. Ben bu motto’nun Neslihan’ın kanılarıyla yakından alakalı olduğuna inanıyorum. Neslihan’ın daima derinlere inmesinde, kendini keşfetmesinde, yaşadığı yüzleşmelerde, tabiatla bağında daima ötesini gördüğünü, gördükleriyle yetinmeyip sonlarını zorladığını düşünüyorum. Neslihan’ı dinleyelim artık: “Müthiş bir motto bu. Benim hayatım da bu motto paralelinde gerçeklik kazanıyor. Karşımdaki insan bir şey söylüyor fakat aslında gerisinde öbür bir şey var, ben işte buna odaklanıyorum.
Hayatımdaki her şeyin ötesini görmeyi dilek ediyorum. Zira yaptığım hiçbir şeyin mental ya da fizikî tek başına bir mana söz ettiğini düşünmüyorum. O yüzden daima ötesini, ilerisini görmek istiyorum. İstikbal göklerdedir.”
BİTİRİRKEN…
Yeni tanıştığım ancak bende güya yıllardır tanışıyormuş izlenimi uyandıran Neslihan’la vedalaşıyoruz. Kayıt aygıtını kapatıyorum fakat konuşmaya devam ediyoruz, ne de olsa o bir röportaj bireyi değil, bizden biri, bir arkadaş, dost… Tevazusu, sıcaklığı, samimiyeti, doğallığı ve heyecanıyla kalbimi fetheden, bahar gücünü her daim içinde taşıyan Neslihan Atagül Doğulu’nun hem bu röportaj hem de olağanüstü fotoğraflarıyla ışığını size de bulaştırması dileğiyle…
Yazı: Selin Miloşyan
Fotoğraf: Hasan Karaarslan
Moda Editörü: Aslı Asil
ELLE 2019, Nisan sayısından alınmıştır.
