Festival programları kentin ajandasına birer birer yerleşmeye başlamışken bir hayalin peşine düştük: Bir şenlik yapsaydık, sahnede kimleri izlemek isterdik sahiden?
THE RINGO JETS
Yunancadan çıkmış bir sözcük Anemoia; yaşanmamış bir periyoda dair nostalji duymak manasına geliyor. Rock müziğe fanatik bir halde bağlı olanların çok âlâ tanıyabileceği bir his aslında. Mesela 90’ların başında doğmuşsunuzdur lakin rock’ın efsanelerinin çıktığı yıllarda yaşamış ya da The Beatles’ı, The Kinks’i sahnede görmüş olmak için feci bir istek, hatta hasret duyarsınız.
Eğer sizin de rock’n roll ile böylesine sıkı bir münasebetiniz varsa, The Ringo Jets’i sahnede gördüğünüz o birinci anı asla unutamayacaksınız (ya da unutamamışsınız) demektir. Bir taraftan Lale Kardeş, Tarkan Mertoğlu ve Deniz Ağan’ın uyumlu güçleri zihninize işlerken, öteki taraftan da hasretini duyduğumuz o devirlerdeki kadar saf ve cayır cayır bir rock ’n roll kulaklarınızı doldurmaya başladığı için…
Kendi isimlerini taşıyan birinci albümlerini 2014 yılında yayınlamış olsalar da The Ringo Jets’in öyküsü ondan çok daha öncesine gidiyor. Aslında öteki bir küme üzerinden yolları kesişiyor. ‘‘Üç kişi olarak bir ortaya gelişimiz, Tarkan’ın 50-60’lar beat kümesinde oldu’’ diye anlatmaya başlıyorlar. Kümenin davulcusu askere gidince yerine süreksiz olarak Lale geçiyor sonra da Deniz ikinci gitarda takıma dahil oluyor. Birlikteyken sesler o kadar sertleşiyor ki artık farklı bir küme kurmaları, kendi deyişleriyle ‘‘elzem’’ oluyor. ‘‘Çünkü bir arada çalmak çok zevkliydi ve bırakmak istemedik.’’ Az evvel bahsettiğimiz o ahenk ve güçleri de buradan geliyor; sahnede ve birlikte oldukları her andan büyük bir keyif aldıklarını görebiliyorsunuz. ‘‘Yaptığımız müziği çok seviyoruz, birbirimizle çalmaktan çok hoşlanıyoruz, sahneye çıkma sebeplerimiz birebir. Ayrıyeten birlikte sahne içi ve dışında fazlaca eğleniyoruz.’’
Aradan geçen vakit içerisinde üçlünün başarısı memleket hudutlarını da aşıyor ve Primavera’dan Transmusicales’a, yurtdışındaki pek çok büyük şenlikte sahne alıyorlar. Open Sesame isimli son albümlerini geçtiğimiz Aralık ayında yayınlayan kümenin önünde tekrar yurtdışı yolları var; Ağustos’ta Øya ve Sziget üzere şenliklerde çalacaklar. Ayrıyeten Open Sesame’in şimdi taze olmasına çok kapılmadan, bir EP için stüdyoya girmişler bile. Çok yakında yeni müziklerle karşımıza çıkabilirler.
‘‘Rock’n roll hiç bitmiyor ve kimi insanlarda hayat gücü olduğu sürece de bitmeyecek bir müzik tipi. Vakit zaman yerin altına iniyor yalnızca. Rock’n roll’a neden bu kadar bağlı olduğumuza gelince… Hâlâ nefes alıyorken bunun tadını çıkarmak istememiz uygun bir sebep sayılabilir. Etrafta berbat hissedecek milyon tane etken varken, bataklık üzere bir ortamdayken, üstüne bu ruh halini kutlamayı, başımızın üstünde taşımayı tercih etmiyoruz.’’ Müzikleri kadar rock’n roll’a dair söylediklerine de kulak vermekte yarar var.
Deniz (solda): Şapka, fiyatı istek üzerine, ASLI FİLİNTA. Pantolon, fiyatı istek üzerine, HATİCE GÖKÇE. Gömlek, Ayakkabı, ikisi de kendisine ilişkin.
Tarkan (ortada): Şapka, fiyatı istek üzerine, ASLI FİLİNTA. Tulum, Ayakkabı, ikisi de kendisine ilişkin.
Lale (sağda): Desenli kaftan, Ayakkabı, Kolyeler, Bileklikler, Yüzükler, hepsi kendisine ilişkin. Külotlu çorap,ŧ80, CALZEDONIA.
AKIN SEVGÖR
Klasik müzik ile elektroniğin kesiştiği kendine has bir yerden sesleniyor bize Akın Sevgör. Yaptığı müziği ya da aktardığı hisleri tanımlamak için, ona has bir lisan geliştirmek gerekiyor tahminen de.
Klasik müzik eğitiminin zihnine yerleştirdiklerini müziğine taşısa da klasik sanatın bu kuralcı yapısına müziğinde geçit vermiyor. ‘‘Klasik müzik sanatkarı olarak eğitildim. Haliyle klasik müzik, hayatımda hiç olmamış üzere davranamam. Lakin sonuçta klasik müzik yapmıyorum. Kendimi de o kurallara bağlı hissetmiyorum’’ diyor. Elektronik müzik, 16-17 yaşlarındayken hayatına girmiş. Elektronik ile birinci birleştirmeye çalıştığı da klasik müzik olmuş doğal olarak. ‘‘Kolay da oldu aslında, zira vakit içerisinde ikisine de hakim oldum ve birleştirmenin yollarını buldum.’’
Kuralları yok lakin kendine ilişkin kimi yolları var. Mesela çalışmaya piyanoda başlıyor. Doğaçlama seslerin peşinden ilerliyor. Notalara dökülen tüm bu öğeleri de hem dijital hem de öteki enstrümanlara dağıtıyor.
Diskografisinin birinci albümü Arsnova, dinleyen herkesin kendine nazaran yorumlayacağı halde çok katmanlı. İçinden istediğiniz duyguyu çekip çıkarmanız mümkün. Akın’ın önceliği de makul bir histen çok, bir tıp his yoğunluğu yaratabilmek. ‘‘Müziğin olabildiğince konsantre bir his barındırmasını hedefliyorum. Dinleyicinin özel olarak hissetmesini planladığım bir şey yok aslında. O konsantrasyonun içerisinde ne bulmak isterse onu bulsun; o müziğe nasıl bir misyon vermek isterse onu versin istiyorum.’’
Arsnova ve canlı performansları onu daha geniş bir dinleyici kitlesine tanıtsa da Vanity Corner isimli modülünün Fi dizisinin jeneriğinde kullanılmasıyla yeni dinleyiciler de müziğinin tesir alanına dahil oldu. Sırada ise çalışmaları bir buçuk yıla yayılan yeni bir albüm var. Form olarak biraz daha klasik müziğe yakın olan bu yeni albümde organik olan ile dijital ortasında bir bağ kurmaya çalıştığını, iki tarafı da birbirine hakikat değiştirmeye çalıştığını anlatıyor. Albümün merkezinde ise ‘‘değişim’’ var. ‘‘Gerçekten kaçınılmaz olan şey nedir, diye düşündüm ve en nihayetinde bulduğum tek karşılık ‘değişim’ oldu. Albümde de bunun müsaadeden gittim.’’
Arsnova’nın bilakis, canlı performanslarında nasıl bir kurgu izleyeceğini de evvelce belirleyerek ilerlediğinin ipuçlarını veriyor Akın Sevgör. Fakat biz ipuçlarına kapılmayalım; bu değişim konseptinin müziğine neler getirdiğini albümü dinleyeceğimiz vakte bırakalım.
Ekoseli mavi ceket, Siyah pantolon, fiyatları istek üzerine, ikisi de PAKEL. Uzun zincir kolye, Kısa zincir kolye, fiyatları istek üzerine, ikisi de AIDA BERGSEN.
AGA B
Agab, agabe, agabi… Herkesin Aga B’si kendine. Ankara’nın orta yerinden tüm insanlığa uzanan kıssalarıyla rap’in sonlarını aşıyor Aga B. Anlattıklarından ne duyacağınıza karar vermek ise size kalmış.
‘‘Ankara daima alternatif olmuştur’’ diye anlatmaya başlıyor; kentin, lokal müzik sahnesine son yıllarda kazandırdığı isimlerden kelam açılınca. ‘‘Farklı tipleri besliyor burası. Hem yalnızca müzikte değil; sinemada da, fotoğrafta da öyle… Genelgeçere alternatif olabilecek işler çıkıyor daima buradan. Hip hop’un bu kadar kaynamasında Ezhel’in büyük tesiri var. İnsanların İngilizce örneğini dinlediği müziğin kaliteli bir Türkçe karşılığı Ezhel’in yaptığı… Ankara hâlâ eskisi üzere aslında. Biz birebir şeyi yapmaya devam ediyoruz; bunlar yeni yeni dikkat çekmeye başladı sayılır.’’
Temelleri rap’e dayansa da Aga B’nin müziğinde farklı çeşitlerden seslerin de gelip sizi bulması mümkün. Bilhassa de birtakım canlı performanslarında… Bir binanın doruğunda çekilmiş, internette sıkça paylaşılan bir görüntüsünde örneğin, kendisine saksafon, elektronik gitar üzere enstrümanlar eşlik ediyor. Vokaller olmasa, bu duyduğunuzun rap değil alternatif rock olduğuna emin olabilirsiniz fakat performans ilerledikçe çeşitler de birbirleriyle harmanlanmaya başlıyor. ‘‘Müziğin körü körüne savunucusu olabilirim ancak tek cins bir müziğin körü körüne savunucusu değilim. Metal dinlenen bir konutta büyüdüm. Birçok arkadaşım da rock dinlerdi. Kendimi rap’le kısıtlamak istemiyorum. Agabando isimli bir oluşumumuz vardı, çocukluk arkadaşım hepsi. Gördüğünüz konser manzaralarında de onlarla çalıyoruz. Benim müziğime onların yakıştıracağı müziğin peşindeyim. O yüzden deniyorum; rock’çı yahut nu metal solisti değilim lakin orada kıymetlendirilmek hoşuma gidiyor.’’
Aga B’nin yeni albümü Muaf şimdi çok yeni; geçtiğimiz Mart ayında yayınlandı. Bu sefer dijital seslerin peşinden gitse de bas gitarın tok ritimlerini duyabilirsiniz. Albümün sahneye uyarlanması da daha farklı olacak muhtemelen lakin Aga B müziğine yeni enstrümanlar ekleme konusunda baş patlatmaya devam ediyor. ‘‘Keşke kontrbas olsa’’ diyor müziğinde nerelere gideceğini tasavvur ederken. ‘‘Evdeyken dingin müzikler dinliyorum genelde fakat bu dingin müzikleri sahnede söylemekten çok hoşlanmıyorum. O yüzden sahnede agresyonumu yükseltiyorum ve bunu sağlayacak enstrümanlara muhtaçlık duyuyorum.’’ Stüdyoda yaptığı müzik ile sahnedeki ortasında onun için büyük bir fark olduğunu ayrıyeten vurguluyor aslında. ‘‘Bence ikisi de farklı başka çok heyecan verici. Birinde yapıyorsun, öbüründe sunuyorsun. ‘Aynı albümdeki üzere çalıyor’ bir iltifat üzere algılanabiliyor bazen ancak aslında o denli olmamalı. Beşerler öteki bir şey bulmalı konserlerde. Albümdekini duymak istiyorsa albümü dinleyebilirler; konserdeki çok daha farklı olmalı.’’
Yeni bir albüm için stüdyoya girme konusunda telâşlı değil Aga B. Bir müddet öteki müzisyenlerle proje işbirlikleri yapmayı ve single kaydetmeyi planlıyor. Ve doğal bir de çokça konser vermeyi. Yollarınız Ankara’da kesişmese bile, tahminen de o gelip sizi bulur bir yerde…
Etnik desenli ceket, ŧ 770, Bordo renkli eşofman altı, ŧ 649 ikisi de PUMA X LES BENJAMINS.
Epoksi ve mermer kullanılarak oluşturulan heykel, HANDE ŞEKERCİLER.
LARA Dİ LARA
Anlattığı kıssalar değişse de, cazdan indie rock’a ve oradan yeniden farklı çeşitlere uzansa da, artık kendisiyle özdeşleşmiş o dinginlik hissini, her şartta size geçirmeyi başarıyor Dilara Sakpınar. Pek çoklarının yolu onunla kümesi 123 sayesinde kesişti. Şimdilerde ise Lara Di Lara isimli solo projesiyle ulaştırıyor müziklerini bize. Tek başına ürettiği müziklerini 2014 yılında Oraya Hakikat isimli birinci albümünde bir ortaya getirmiş, 2017’de ikinci albümü Hazineler İçindesin ile artık Lara Di Lara olarak hayatımızın orta yerine yerleşivermişti. ‘‘Lara Di Lara benim her vakit hayata geçirmek istediğim solo projemdi ve daha 123 varken de modüllerim birikiyordu. 123 ile doğal bir duraklama sürecine girip, hepimizin öteki başka şeyler yapmaya başladığı vakitte, ben de solo projeme ağırlaşmaya başladım’’ diye anlatıyor bu geçişi.
Grup olmanın getirdiği birlik duygusu onun için inançlı bir alan sağlamış olsa da, hatta solo projesinde birçok kararı tek başına vermek zorunda olduğu için vakit zaman kendini yalnız hissettiğini söylese de solo ilerlemenin üretim açısından ona sağladığı özgürlüğün de altını çiziyor. ‘‘Müzik mesleğime bir kümeyle başladığım için, olağan ki küme olmanın yeri bende daima diğer olacak. Ancak solo projemin üstüne gitmeyi, kümeden farklı olarak diğer beşerlerle da çalışabilmeyi seviyorum’’ diyor. ‘‘İkisini de deneyimleyebilmiş olmak fevkalade bir şey! Hayat üzere; hem yalnızsın, hem değilsin ve bu iki durumun sunacağı farklılıkları kıymetlendirmek yahut değerlendirmemek senin elinde.’’
Şarkılarında ekseriyetle yaşadıklarını, gördüklerini, hissettiklerini ve düşündüklerini anlatıyor. İlham aldığı şeyler daima değişiyor ancak temelde daima tabiat ve insan münasebetleri var. ‘‘Yanımda ya not defteriyle geziyorum ya da telefonuma notlar alıyorum. Bazen aklıma birkaç söz bazen upuzun bir şiir yahut satırlar geliyor; bunları daima yazıyorum. Bazen ise kelamsız bir halde ilerliyorum. Tahminen gitar çalarken bulduğum bir fikir yahut klavyede başladığım bir melodi ile yazdıklarım birleşiyor. Kimi vakit da birebir anda gerçekleşiyor her şey…’’
Hazineler İçindesin albümünde olduğu üzere, kırık ve hüzünlü kıssalar anlattığında bile saklıdan kapalıya umut veren bir tarafı da var müziklerinin. Beklenmedik bir anda zihninizi ele geçiriveriyor. ‘‘Kendi var oluşumla ilgili diye iddia ediyorum’’ diyerek gülümsüyor, bu ikili hali sorduğumuzda. ‘‘Hayata bakış açımın bir yansıması muhtemelen. Yaşarken hüzün de var, memnunluk da. Kötülük de güzellik de. Güzellik da can sıkıcılık da. Ancak umut insan için en kuvvetli hislerden biri bence. Bu nedenle ne yaşarsam yaşayayım, kimi vakit son derece pesimist olsam da, umudum beni besliyor ve hayatta tutuyor.’’
Üretirken hudut koymayan; içinde o sırada ne varsa onu olduğu üzere çıkarıp müziklerinde sunan Dilara’nın cephesinde bir müddettir büyük heyecan yaratan iki şey var: Biri Türkçe albümü, oburu ise çok uzun vakittir hayalini kurduğu ve artık gerçekleşme yolunda olan İngilizce albümü. Ayrıyeten konserler dışında aklında yapmak istediği bir sürü şey daha var. Farklı tiplere duyduğu sevgiyi kendi müziğine de yansıtan Lara Di Lara, kendi özgün formülleriyle yeni öyküler anlatmanın peşini hiç bırakmayacak anlaşılan.
Kadife elbise, ŧ 8585, Kaftan, ŧ2845, ikisi de ASLI FİLİNTA. Taç, fiyatı istek üzerine, AIDA BERGSEN. Yüzükler (saçta), fiyatları istek üzerine, EXO BY ELA KÖSEOĞLU.Altın kaplama tasma, Altın kaplama kolye, Küpe (saçta), fiyatları istek üzerine, hepsi ZEITGEIST BY CHLOE. Uzun kolye, Küpe, Ayakkabı, hepsi kendisine ilişkin.
BREK
Ölüpop. ‘‘Kulağa ‘lolipop’ üzere geliyor değil mi’’ diyerek gülüyor Berk ya da nam-ı öbür Brek. (Bir noktadan sonra esasen fark etmiyor: Berk Brek; Brek Berk oluyor.) Etrafa olumlu güç saçan kabarık sarı saçları ve güler yüzlü hali sizi çok fazla yanıltmasın: Karanlığın en tabanına inen bir müziği var Brek’in. Aslında bu tezatlık yüzünüze birinci çarptığında biraz afallıyorsunuz. ‘‘Brek bir içe dönüş hikâyesi’’ diye anlatmaya başlıyor ‘‘romantik bir yıkım’’ olarak tanımladığı bu projesini. ‘‘Kaybedecek bir şeyimin olmadığını fark ettiğim noktada bu işe giriştim. Etrafımdaki bütün genel geçer bedelleri reddetmeye çalışmamla birlikte doğdu diyebilirim.” Şimdi birkaç hafta evvel yayınladığı Ölüpop isimli son albümüne hakim olan o karanlık hisleri daha uygun anlamamızı sağlayacak bir açıklama…
Bir de düşler var, Brek’in müziğine istikamet veren. ‘‘Çok fazla kıyamet düşü görüyorum. Çeşit çeşit… Ve hiçbiri de aslında kaygı öğesinden beslenmiyor; daha çok kıyameti selamlayan bir hissi çağırıyor. Melankolik ve romantik bir his bu fakat özünde çok karanlık. Söylediğim üzere, kaybedeceğim hiçbir şeyin olmamasına bağlanan bir his.’’
İkinci albümü için, fonetik olarak benzese de lolipopun çağrışımlarından uzak, hatta insanı belirli belgisiz huzursuz eden Ölüpop ismini seçmesi ise anlık gerçekleşmiş. ‘‘Pop dediğimiz şeyin alışkanlıklarımıza ve algılama biçimlerimize bağlı olduğunu düşünüyorum. Bu albümdeki müziklerin da çok kolay formları var. Intro, nakarat üzere alışılagelmiş formlarda ilerliyor. Tabanda kalmış bir müziği yapıyor olsam da bu gelenekten kopmadığımı, müziğimin aslında klişeleri kabul eden bir yapısı olduğunu fark ettim. Bahsettiğim hayaller ve başıma taktığım vefat imgesinden de bahsedebilmek için Ölüpop demeye karar verdim albüme.’’
Albüm kayıt sürecinin tamamını Brek tek başına üstleniyor. Tüm enstrümanları kendisi çalıyor; albümün prodüktörlüğünü de tekrar o yapıyor. Her biri farklı bir ferdî kıssaya açılan müzikleri da böylelikle farklı bir boyuta taşınıyor. Sahnede ise yalnız değil; enstrümanlarda küme arkadaşları ona eşlik ediyor. ‘‘Sahnede gerçek bir insan üzere hissetmiyorum’’ diyor, bu kadar ferdî bir yerden seslenen bu müzikleri kalabalık önünde, kalabalıkla birlikte çalıp söylemenin onun için ne tabir ettiği sorulduğunda. ‘‘Hayal ürünüymüşüm üzere düşünüyorum kendimi sahnedeyken. Bütün algılarınız bir butona basmışsınız da kapanmış üzere; gerçek dünyadaki muhtaçlık ve telaşlarınız da yok oluyor o anda. Bunun ürkütücü tarafı, daima tekrar edildiğinde bu büyülü hissin de deforme olabileceğini bilmek…’’
O bu türlü diyor fakat yıkım ve kendini yine var etme öyküsüyle bizi peşine takan bu müzisyenin o büyünün yok olacağını hissettiği anda her şeye bir kere daha sıfırdan başlayacağına dair bir öngörümüz var. Bundan garip bir heyecan duymamız ise büsbütün Brek’in ileride diğer neler yapacağına dair olan merakımızdan…
Kırmızı ceket, Kırmızı pantolon, Kırmızı harness, Kırmızı gömlek, fiyatları istek üzerine, hepsi GİRAY SEPİN. Kırmızı şapka, fiyatı istek üzerine, LES BENJAMINS.Kırmızı ayakkabı, ŧ770, ADIDAS.Saç: Ferit BelliMakyaj: Ceren ErözFotoğraf asistanı: Emre YılmazModa takımı asistanı: Mehmet Yaşar Eyyubi, Melis AlAbud Efendi Konağı’na teşekkür ederiz.
YAZI: SEDEN MESTAN FOTOĞRAF: MERT TERLİKSİZ MODA EDİTÖRÜ: OĞUZ EREL
